bir ilişkiyi bitirmek.. içinde hep ha bugün ha yarın bitiricem diye beslediğin seçeneği hayata geçirmek.. dile getirmek ne zormuş meğer. bitsin istiyorum yürümüyor demek.. kırmamak için karşındaki erkeği en uygun uslubu en uygun kelimeleri seçmeye çalışmak çok zor gerçekten.. hele ki çok yanlış bi anda bunu söylemeye kalkmak.. daha 10 dk önce ona sarılırken daha sonrasında bunu söylemek gerçekten aptalca bi zamanlama.. tamam üzülür ama kabullenir dediğin erkeğin karşında hıçkırıklarla ağlaması.. canımdan vazgeçtim senden geçemiyorum demesi.. elinden oyuncağı alınmış şımarık bir çocuk konumuna düşmesi.. hepsi çok zor.. onca yaşanmışlıktan sonra yine yalnızlığa dönmek en zoru.. özlediğim dediğim yalnızlık şimdi korkutuyor beni.. bir başkasını yalnızlığa zırh olarak kullanmak kolay zira.. ama bunu kendime yakıştıramıyorum.. biliyorum çünkü şu an dur demezsem bu ilişkiye bir daha asla dur diyemicem.. ve aklımda hep hayaller yanımdaysa bir zırh dolaşıcak.. yine de sevgili zırhım yaşattığın onca güzelliğe minnettarım..
